Wat is het me waard? Deze vraag stel ik me deze dagen vaak. Uren werk besteed ik aan het starten van de City of Life, dat is de naam die ons droomproject heeft gekregen. Dromen is leuk, maar er moet hard gewerkt worden om die droom te realiseren. Dat vraagt investering in het nu. Soms doet dat pijn en vraag ik me af, is dit wel de goede weg? Een ander moment valt alles op z'n plek valt en weet ik het weer zeker: 'Ja, hier doe ik het voor.' Z'n dag was vandaag!
Tussen alle informatie die ik vandaag las zaten twee stukken die me raakte: Eerst las ik de lectorale reden van Martine Vonk voor het lectoraat Ethiek en Technologie bij Saxion Hogeschool. En het tweede was een artikel van 'Het goede leven', over de bijeenkomst van de nationale agenda toekomst religieus erfgoed waarin gesteld werd dat over vijf jaar amper nog kloosters zijn in Nederland. Hoe deze twee artikelen verbonden zijn met de 'City of Life' en me aanmoedigen om door te gaan, zal ik proberen uit te leggen.
De waarden borgen van 'Het goede leven'
Martine Vonk beschrijft hoe Technologie ons dagelijks leven kan verbeteren. Ze vergelijkt de interactie tussen mens en techniek met een dans. Dan stelt ze de vraag hoe we zorgen dat technologie niet ons leven gaat besturen, in plaats van dat mensen de technologie aansturen. Om de vergelijking door te trekken, als de dans uit balans raakt is er sprake van misstappen en disharmonie. Ze concludeert dat dit de laatse 50 jaar goed zichtbaar is geworden en vraagt zich af hoe we de kwaliteit borgen van 'het goede leven'. Wat is dat goede leven, volgens Martine: "Een leven wat bevredigend is en moreel waardevol voor de samenleving." Een voorbeeld wat ze geeft is de introductie van de tablet door zorgverleners. Er is geen huisbezoek meer nodig, maar via het internet onderhoudt de verpleging contact met meneer Jansen thuis. Hoe zorgen we dat bij de afweging niet alleen het kostentechnische aspect en technische verbetering bekeken worden, maar wegen we ook mee dat meneer Jansen niet in de knel komt? Bij het maken van een goede afweging voor mensen en voor organisaties beschrijft ze 3 spanningsvelden in de afweging die er gemaakt moet worden:
eigenbelang vs algemeen belang
korte termijnbelang vs lange termijn belang
materieel belang vs immaterieel belang
Ik ga er met Martine vanuit dat 'echte kwaliteit van leven en het ervaren van geluk mede wordt bepaald door immateriele zaken zoals sociale relaties, mate van vrijheid, ontwikkelingsmogelijkheden en/of zingeving.' Mooi vind ik hoe ze beschrijft hoe waarden geborgt kunnen worden 'er is een context nodig waarbinnen we gewenste maatschappelijke en sociale waarden gezamenlijk formuleren en borgen, zodat ze daadwerkelijk worden meegenomen in het proces van waarden wegen.' Dit doe je door: Reflectie in het ontwerp en gebruik, door het formuleren van waardenkaders zoals 'de verklaring van rechten van de mens' en als derde manier om dit te doen noemt ze 'nieuwe collectieven', dit zijn nieuwe sociale structuren of instituties. Die nieuwe structuren zijn nodig omdat de oude instituties gemarginaliseerd raken. Martine: 'Nieuwe vormen van samenwerken tussen mensen ontstaan waar mensen zich gezamenlijk 'ruimte scheppen voor vragen rond zingeving, ethiek en gedachten over het goede leven'. Meteen dacht ik aan de City of Life! Dat is z'n initiatief!
De komende 5 jaar sluiten 115 kloosters
Toen las ik op de website 'Het goede leven' (what's in a name) de schokkende cijfers dat 'In de komende 5 jaar 115 van de 130 kloosters in Nederland dichtgaan'. Hier citeert men projectleider Mirjam de Blott zei zegt dat het komt 'vanwege het geringe aantal toetredingen'. Kloosterorden zijn goede voorbeelden van die oude instituten die gemarginaliseerd worden 'Vergrijsde kloosterlingen wachten op het einde' schrijft 'Het goede Leven' in een artikel uit 2013. MAAR, de functie die de kloosters hadden...die blijft nodig. Ik citeer: "kloosters hebben sinds de middeleeuwen bijgedragen aan ontwikkelingen in de samenleving, vooral die van religie en beschaving." Maatschappelijke functies als hospice, zorg voor kwetsbare mensen, scholing en buurtcentrum" worden dan genoemd. En nog iets wat mij heel erg aanspreekt: "Kloosters bieden veel mensen een gevoel van rust, ruimte en beslotenheid. Dat zijn immateriele waarden, niet tijdgebonden, maar juist van alle tijden. Een klooster is een geestelijk centrum".
De oude kloosters gaan verdwijnen. In Hilversum is in mei de 'Stad Gods' leeggeruimd, de handvol overgebleven zusters van 80+ zijn verhuisd naar andere plekken van de congregatie. Ik heb samen met enkele andere mogen helpen bij de verhuizing. De zusters zijn tientallen jaren in Hilversum een voorbeeld met de zorg en liefde die ze gaven. (Verslag EO's Door de week). Tijdens de afscheidsdienst sprak pastoor Dresme namens de Hilversumse parochies en parochianen mooie woorden: "Het leven moet geleefd worden en doorgegeven...Jezus ging weg van de aarde en liet zijn handen en voeten achter...We hebben een Levend Woord, wat in mensen tot leven komt." Hij bedankte de zusters augustinessen en vroeg ons in de zaal wie nu hun taak wilde overnemen.
Nieuw leven
Het leven doorgeven, ja, als we vanuit christelijke waarden dat toch eens opnieuw kunnen vormgeven! Een nieuw collectief waarin mensen: Samen wonen, samen bidden en samen zorgen, op een manier die aansluit bij deze tijd bij mijn leven... misschien ook bij jou leven? Ik raak hierdoor opnieuw geinspireerd om aan de slag te gaan. Mensen helpen om bij de Bron thuis te komen, van overleven naar leven. Dat is de missie van City of life. Het LEVEN doorgeven, ja daar doe ik het voor!